Monografia ukazuje i zawiera ocenę zmian w polityce zagranicznej Unii Europejskiej wobec Ukrainy w okresie masowych protestów w Kijowie, czemu służy zestawienie i analiza dokumentów, umów i traktatów, które określają ramy współpracy obu stron.
Autor identyfikuje również interesy grup lobbystów w Brukseli, a także opisuje wpływ regionalnej równowagi sił na stosunki UE z Ukrainą. Podejmuje próbę określenia charakteru i struktury sił napędowych polityki UE wobec Ukrainy, a także miejsca praw człowieka w tych strukturach.
Oparta na przykładach pomarańczowej rewolucji, tzw. majdanu podatkowego i Euromajdanu, książka testuje hipotezę, że naruszenia prawa do zgromadzeń na szeroką skalę wystarczą, aby umniejszyć prymat celów gospodarczych UE. Kiedy następują takie naruszenia, decydenci w Brukseli przechodzą w tryb zarządzania "kryzysowego" kosztem odkrywania możliwości biznesowych.